کمک به غزه و فلسطین و سوریه و لبنان

چرا با وجود استان‌های محرومی چون سیستان و خوزستان که نیاز به کمک دارند بودجه کشور و مالیاتی که از ما گرفته می‌شود باید خرج کشورهای غزه و فلسطین و سوریه و لبنان شود؟!

 اول: بودجه‌ی هر استان مشخص است و هیچ وقت بودجه‌ی یک استان را به استان دیگر نمی‌دهند چه برسد بخواهند بودجه آن را به کشوری دیگر بدهند.

 دوم: بودجه‌ی هر چیزی مشخص است مثلا بودجه‌ی عمران و آبادی مشخص است، بودجه علمی و فرهنگی مشخص است، بودجه نظامی و دفاعی مشخص است و هیچ‌گاه بودجه عمرانی و فرهنگی را صرف بودجه نظامی نمی‌کنند.

 سوم: هر کشوری برای دفاع از مرزهای خود در برابر دشمنان موجود و دشمنان احتمالی بودجه‌ای را به عنوان بودجه‌ی نظامی قرار می‌دهد؛

 مثلا بودجه‌ی نظامی آمریکا حدود ۸۰۰ میلیارد دلار است. و بودجه‌ای نظامی چنین حدود ۲۹۳ میلیارد دلار است، هند حدود ۷۶ میلیارد دلار و عربستان حدود ۶۹ میلیارد دلار و روسیه حدود ۶۵ میلیارد دلار و اسرائیل حدود ۲۵ میلیارد دلار و ترکیه حدود ۱۸ میلیارد دلار برای نظامی و دفاعی خود بودجه قرار داده‌اند. در حالی که کشور ایران بودجه‌ای که برای قسمت نظامی و دفاعی خود قرار داده است حدود ۶ و نیم میلیارد دلار است که تقریبا ۶ درصد از بودجه‌ی کل کشور است. [1]

چهارم: این بودجه‌ی نظامی و دفاعی گاهی صرف ساخت موشک و سلاح می‌شود و گاهی صرف خرید علم و دانش برای مسائل دفاعی می‌شود و گاهی هم صرف کمک به کشورهایی می‌شود که هم‌پیمان شما هستند و آن‌ها برای شما با دشمنانتان در مرزهای دور می‌جنگند.

حال خوب است شما با دشمنانتان در کشور خودتان بجنگید و هم هزینه‌ی سلاح بدهید، هم نیروهای خود را خرج کنید، هم زیرساخت‌های کشور خود را به خطر بندازید؟! یا اینکه در خارج از مرزهای کشور خود با نیروهای کشورهای دیگر بجنگید و فقط شما هزینه‌ی جنگ را بدهید و زیر ساخت‌های کشور خودت هم در امان باشد؟! کدام بهتر است؟!

 مسلما این بهتر است که شما فقط هزینه‌ی بدهید و در بیرون مرزهای شما با دشمنان شما بجنگند.

 پنجم: آن بودجه‌ای که به کشورهای فلسطین و سوریه و لبنان می‌شود در واقع از بودجه‌ی نظامی و دفاعی است زیرا این یک نوع دفاع از کشور است و هیچ‌گاه بودجه‌های فرهنگی و عمرانی کشور را خرج این کارها نمی‌کنند.

 ششم: در تمام کشورها اصل بر منافع طرفینی است، یعنی هر کشوری بنابر منافع خودش با کشورهای دیگر تعامل و همکاری می‌کند و تا زمانی که کشورها منافع هم را حفظ کنند با هم تعامل می‌کنند. کشور ما هم از این قانون پیروی می‌کند.

 هفتم: تعامل ما با تمام کشورها بر اساس منافع است یا این منافع ملی است یا عقیده‌ای است مثلا ما با کشورهای اسلامی تعاملاتمان بر اساس منافع عقیده‌ای و ملی است و با کشورهای غیر اسلامی بر اساس منافع ملی است.

هشتم: وقتی کشور ما به کشورهایی مثل فلسطین و سوریه و لبنان کمک می‌کند مسلما در برابر این کمک از آن‌ها هم امتیازاتی خواهد گرفت شاید در زمانی که در حال جنگ و درگیری باشند نتوانند امتیازاتی به ایران بدهند ولی بعد از جنگ امتیازاتی خواهند داد؛

مثل سوریه که بعد از پیروزی در جنگ با داعش سرمایه‌گذاری و ساخت بنا‌های خراب‌ شده‌ی خود را فقط به ایران و روسیه واگذار کرد و این درآمدزایی و ارزآوری برای ایران است.

 یا زمانی که ایران در جنگ با صدام بود تنها کشوری که به ایران کمک کرد و درِ انبار مهماتش را به روی ایران باز کرد همین سوریه بود. پس کمک به این کشورها یا جبران کمک‌های قبل آنان است یا در آینده آنان جبران خواهند کرد.

 نهم: علاوه بر همه‌ی این‌ها خیلی از این کمک‌ها مردمی و توسط نیروهای بشردوستانه و هلال‌احمر جمع‌آوری می‌شود و به مردم مظلوم فلسطین و غزه کمک می‌شود.

 منابع:

[1]ـ سایت خبرآنلاین، مقایسه بودجه نظامی ایران با اعراب و اسرائیل، ۲۳ شهریور ۱۴۰۱. و مقاله فهرست کشورها بر پایه هزینه‌های نظامی در ویکی پدیا.

 

منبع : پاسخ به شبهات دانش آموزی