بعضی از مردم بعد از سجده دوم نماز، سریع بلند می‌شن و شروع به خوندن رکعت بعدی می‌کنن.
در حالی که این ممکنه درست نباشه.
توی رکعت اول و سوم جلسه استراحت داریم، دقیقا بعد از سجده دوم، که به نظر بعضی از مراجع، مستحب و به نظر بعضی دیگه‌شون واجبه، یعنی وقتی سر از سجده برداشتیم باید یه کم بشینیم و بعد بلند شیم برای رکعت بعدی، به این نشستن کوتاه، جلسه استراحت می‌گن.
رساله چند مرجع، مسئله 1075.
منبع:احکام به زبان خیلی ساده
آنجا، لبنان، فرعون همه کسانی را که ممکن است موسی باشند، جستجو و قربانی می‌کند... تک تک... با موشک نقطه‌زن. پیشتر هم فرعون‌های دیگر چنین می‌کردند؛ اینجا، در ایران، ۴۵ سال پیش. بهشتی و مطهری و رجایی و ده‌ها موسای دیگر را... اما رسولی که بنا بود باقی بماند، باقی ماند و به جای امام، ردای ولایت پوشید. همانطور که فرعون دیگری، همت و باکری و خرازی و متوسلیان و صدها موسای دیگر را از ما گرفت. و آن هنگام که همگان می‌گفتند سرداران خمینی همه قربانی شدند، قاسم سلیمانی به صحنه‌ی تاریخ بازگشت و سحر ساحران را باطل کرد. آن موسی که بنیان فرعون را از ریشه می‌کَند، بر تکه چوبی در رود تاریخ، رها شده و به سوی مقصدش روان است. خدا، می‌توانست موساهای دیگر را هم از چشم فرعون پنهان کند؛ می‌توانست تیغ‌ها را بشکند و موشک‌های نقطه‌زن را به نقطه‌ی دیگری فرو نشاند... اما، خدا هست و خدایی می‌کند. فرعون سرخوش از کشتن همه‌ی آنها که در کابوسش موسی بوده‌اند، به تخت شاهی باز گشته. موسی هم به نوبه‌ی خود، تاریخ را می‌شکافد و با عصای اژدها بیرون می‌جهد. ما چه کنیم؟ ما برادران و خواهران صدهای موسای قربان شده؟ خدا در این صحنه‌ی به‌هم پیچیده‌ی طاقت‌سوز از ما چه می‌خواهد؟ "صبر و شکر" که صحنه نهایی خروج از ظلمات به سوی نور را رقم می‌زنند. ولَقَد أَرسَلْنَا مُوسَىٰ بِآیاتِنَا أَنْ أَخرِجْ قَومکَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَکِّرهمْ بِأَیامِ اللَّهِ إنَّ فِی ذَلِکَ لَآیاتٍ لِکلِّ صَبَّار شَکُور
منبع : منبرک فاطمی
(پیشنهاد میکنم بخونید ، خیلى زیباست)
بربالین دوست بیماری عیادت رفته بودیم پیرمرد شیک وکراوات زده ای هم آنجاحضور داشت چند دقیقه. بعداز ورودما اذان مغرب گفتند آقای پیرکراواتی،باشنیدن اذان ،درب کیف چرم گرانقیمتش را بازکرد وسجاده اش را درآورد و زودتر از سایرین مشغول خواندن نمازشد.!! برای من جالب بود که یک پیرمردشیک وصورت تراشیده کراواتی اینطورمقیدبه نماز اول وقت باشد بعد ازاینکه همه نمازشان راخواندند من ازاو دلیل نمازخواندن اول وقتش راپرسیدم؟ و اوهم قضیه نماز ومرحوم شیخ و رضاشاه را برایم تعریف کرد... درجوانی مدتی ازطرف سردار سپه(رضاشاه) مسئول اجرای طرح تونل کندوان درجاده چالوس بودم ازطرفی پسرم مبتلا به سرطان خون شده بود و دکترهای فرنگ هم جوابش کرده بودند و خلاصه هرلحظه منتظرمرگ بچه ام بودم.!! روزی خانمم گفت که برای شفای بچه، مشهد برویم و دست به دامن امام رضا(ع) بشویم... آنموقع من این حرفها را قبول نداشتم اما چون مادربچه خیلی مضطرب و دل شکسته بود قبول کردم... رسیدیم مشهدو بچه را بغل کردم و رفتیم وارد صحن حرم که شدیم خانمم خیلی آه و ناله وگریه میکرد... گفت برویم داخل که من امتناع کردم گفتم همینجا خوبه بچه را گرفت وگریه کنان داخل ضریح آقارفت پیرمردی توجه ام رابه خودش جلب کردکه رو زمین نشسته بود وسفره کوچکی که مقداری انجیر ونبات خرد شده درآن دیده میشد مقابلش پهن بود و مردم صف ایستاده بودند وهرکسی مشکلش را به پیرمرد میگفت و او چند انجیر یا مقداری نبات درون دستش میگذاشت و طرف خوشحال و خندان تشکرمیکرد ومیرفت.! به خودگفتم ماعجب مردم احمق وساده ای داریم پیرمرد چطورهمه رادل خوش کرده آنهم با انجیر و تکه ای نبات..!! حواسم ازخانم و پسرم پرت شده بود و تماشاگر این صحنه بودم که پیرمرد نگاهی به من انداخت و پرسید: حاضری باهم شرطی بگذاریم؟ گفتم:چه شرطی وبرای چی؟ شیخ گفت :قول بده در ازاء سلامتی و شفای پسرت یکسال نمازهای یومیه راسروقت اذان بخوانی.! متعجب شدم که او قضیه مرا ازکجا میدانست!؟ کمی فکرکردم دیدم اگرراست بگوید ارزشش را دارد... خلاصه گفتم :باشه قبوله و بااینکه تا آنزمان نماز نخوانده بودم واصلا قبول نداشتم گفتم:باشه.! همینکه گفتم قبوله آقا، دیدم سروصدای مردم بلند شد ودر ازدحام جمعیت یکدفعه دیدم پسرم از لابلای جمعیت بیرون دوید ومردم هم بدنبالش چون شفاء گرفته وخوب شده بود.!! منهم‌ازآن موقع طبق قول وقرارم بامرحوم "حسنعلی نخودکی" نمازم را دقیق و سروقت میخوانم.! اما روزی محل اجرای تونل کندوان مشغول کار بودیم که گفتندسردارسپه جهت بازدید درراهه و ترس واضطراب عجیبی همه جارا گرفت چرا که شوخی نبود رضاشاه خیلی جدی وقاطع برخورد میکرد.! درحال تماشای حرکت کاروان شاه بودیم که اذان ظهرشد مردد بودم بروم نمازم را بخوانم یا صبرکنم بعداز بازدیدشاه نمازم را بخوانم چون به خودم قول داده بودم وبه آن پایبند بودم اول وضو گرفتم وایستادم به نماز.. رکعت سوم نمازم سایه رضاشاه را کنارم دیدم و خیلی ترسیده بودم..!! اگرعصبانی میشدیاعمل منو توهین تلقی میکرد کارم تمام بود... نمازم که تمام شد بلندشدم دیدم درست پشت سرم ایستاده، لذا عذرخواهی کردم وگفتم : قربان درخدمتگذاری حاضرم شرمنده ام اگروقت شما تلف شد و... رضاشاه هم پرسید :مهندس همیشه نماز اول وقت میخوانی!؟ گفتم : قربان ازوقتی پسرم شفا گرفت نماز میخوانم چون درحرم امام رضا(ع)شرط کردم رضاشاه نگاهی به همراهانش کرد وبا چوب تعلیمی محکم به یکی زد وگفت: مردیکه پدرسوخته،کسیکه بچه مریضشو امام رضا شفابده، ونماز اول وقت بخوانه دزد و عوضی نمیشه.! اونیکه دزده تو پدرسوخته هستی نه این مرد.! بعدها متوجه شدم،آن شخص زیرآب منو زده بود و رضاشاه آمده بود همانجا کارم را یکسره کند اما نمازخواندن من، نظرش راعوض کرده بود و جانم را خریده بود.!! ازآن تاریخ دیگرهرجا که باشم اول وقت نمازم را میخوانم و به روح مرحوم"حسنعلی نخودکی" فاتحه و درود میفرستم...
(خاطره مهندس گرایلی سازنده تونل کندوان)
منبع : راه نجات 786
والذّنوب الّتی تردّ الدّعا؛گناهانی که دعا را رد می کند.
1 بد نیّتی
سوء النیّة؛ بد نیّتی است ممکن است مراد نیّت های غیر الهی باشد و یا هدفهای شوم و ناروا داشتن.
2 بد باطن بودن
و خبث السّریرة؛ بد بودن باطن و اینکه انسان خیرخواه مردم نباشد حالت حسودی و یا خوشحالی از گرفتاری مردم داشته باشد.
3 نفاق
والنّفاق مع الاخوان؛ با برادران دینی نفاق و دروئی کردن دعا را رد می کند.
4 یقین به اجابت نداشتن
و ترک التصدیق بالاجابة؛ تصدیق به اجابت الهی را ترک کند (و باور و یقین به اجابت دعا نداشتن) در منابع توصیه شده است که آنچنان یقین به اجابت داشته باشید گویا حاجات شما همین الآن آماده است و به سرعت برآورده می شود.
5 تأخیر نماز
و تأخیر الصّلوات المفروضات حتّی تذهب اوقاتها؛ تأخیر انداختن نماز از وقتش تا وقت آن بگذرد توجّه دارید که ترک نماز عامل کم شدن روزی هم هست این مانعی ندارد که یک گناه چند اثر داشته باشد.
6 ترک صدقه
و ترک التّقرب الی اللّه عزّ و جلّ بالبرّ و الصدّقة؛ باصدقه دادن و کار نیک به خدا تقرّب پیدا نکردن از این جمله فهمیده می شود که فقط نماز و دعا... عامل تقرّب به خدا نیست بلکه صدقه و انجام کار نیک اگر به قصد الهی باشد انسان را به خدا نزدیک می کند و از نظر معنوی انسان را رشد می دهد.
7 بد زبان
واستعمال البذاء و الفحش فی القول؛ فحش و ناسزا گفتن نکته ای که مردم خیلی کم به آن توجّه دارند.
****************
منبع : ( وسائل الشیعه، ج 11، ص 520)
در سالگرد آغاز جنگ تحمیلی عراق در سال ١٣۵٩ شمسی است که هر سال ملت قهرمان ایران این هفته را به نام «هفته دفاع مقدس» نامگذاری و در گرامیداشت آن می‌کوشند؛ اما شاید در طول این سال‌ها بارها با این سؤال روبرو شده باشید که: مگر نه این است که جنگ در تمام دنیا مظهر خشونت و خونریزی است، پس چرا در ایران بعد از ۴٣ سال، باز هم آن را یادآوری کرده و تازه برای آن هفته‌ی گرامیداشت می‌گیرند؟!
در پاسخ به این سؤال توجه شما را به چند نکته مهم جلب می‌نمائیم:
۱. اولاً ما آغاز کننده جنگ و عامل خشونت و خونریزی نبوده‌ایم که امروز شرمنده عملکرد خود باشیم! بلکه ٨ سال قهرمانانه از دین و آیین و میهن و فرهنگ و شرف و ناموس خود دفاع کرده‌ایم لذا این دفاع مقدس همواره باعث افتخار و مباهات ماست.
۲. ثانیاً در تاریخ حکومت پادشاهی ایران، مخصوصاً در ۲١٠ سال گذشته، پادشاهان ایرانی ضمن شکست‌های سنگین، بخش عظیمی از کشور عزیزمان را به تاراج داده‌اند! اما رزمندگان اسلام در ٨ سال دفاع مقدس با ابتدایی‌ترین امکانات و در نهایت مظلومیت و با موج تحریم‌های ظالمانه شرق و غرب در برابر تمامی مستکبرین جهان، مردانه ایستادند و حتی یک وجب از خاک این سرزمین را از دست ندادند!
حالا اگر باز هم می‌خواهید بهتر بدانید که علت گرامی داشتن «هفته دفاع مقدس» چیست! لطفاً به نکات ذیل توجه فرمایید:
۱. حدود ٢١٠ سال پیش در زمان فتحعلی شاه قاجار به موجب قرارداد ننگین گلستان در سال ١١٩٢ شمسی (۱۸۱۳ میلادی) کشورهای فعلی «قفقاز، ارمنستان، گرجستان، داغستان، چچن و اینگوش و سواحل ارزشمند دریای کاسپین» به مساحت حدود ٢٣٠ هزار کیلومتر مربع از ایران جدا شده و به روسیه تزاری تقدیم گردید!!!
۲. حدود ١٩۵ سال پیش و باز هم درزمان فتحعلی‌شاه قاجار به موجب قرارداد ننگین ترکمنچای درسال ١٢٠٧ شمسی (۱۸۲۸ میلادی)، منطقه‌ی «ایروان، نخجوان و بخش‌هایی از تالش و آذربایجان» و در مجموع حدود ۳۰ هزار کیلومتر مربع دیگر از ایران جدا شد و باز هم به امپراتوری روسیه تقدیم شد!!!
۳. حدود ١۶٧ سال پیش در زمان ناصرالدین شاه قاجار به موجب معاهده ننگین پاریس در سال ١٢٣۵ شمسی (۱۸۵۶ میلادی) مناطق «هرات و افغانستان و بلوچستان و مکران» به مساحت ٩٧۵/۲۲۵ کیلومتر مربع با فشار انگلیس از ایران جدا شد!!!
۴. حدود ١۵٢ سال پیش و باز هم در زمان ناصرالدین شاه قاجار به موجب قرارداد ننگین حکمیت «گلد اسمیت» در سال ١٢۵٠ شمسی (۱٨٧١ میلادی)، و باز هم تحت فشار انگلیس مناطقی از «پاکستان و سیستان» به مساحت ٣۵٠/٠٠٠ کیلومترمربع از ایران جدا شد!!!
۵. حدود ١۴٢ سال پیش باز هم در زمان ناصرالدین شاه قاجار به موجب «پیمان آخال» در سال ١٢۶٠ شمسی (۱۸۸١ میلادی) کشورهای فعلی «ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان» به مساحت ١/٢٢۶/۵٠٠ کیلومترمربع از ایران جدا شده و باز هم به امپراتوری روسیه تقدیم شد!!!
۶. حدود ١٠۴ سال پیش در سال ١٢٩٨ شمسی (١٩١٩ میلادی) در زمان احمد شاه قاجار و دولت وثوق‌الدوله براساس پیمان منطقه‌ای مستشاران انگلیس، جزایر نفت‌خیز خلیج فارس از جمله کشورهای فعلی «امارات، قطر، عمان و چند جزیره بسیار ارزشمند دیگر» به مساحت ۴٠۵/٢٨٧ کیلومترمربع رسماً از ایران جدا شد!!!
۷. حدود ٨۶ سال پیش در سال ۱۳۱۶ شمسی (۱۹۳۷ میلادی) در زمان رضا شاه پهلوی با امضای پیمان ننگین سعدآباد با کشورهای همسایه (عراق، ترکیه و افغانستان) بخش‌های عظیمی از ایران با دسیسه انگلیس جدا شد؛ از جمله «ارتفاعات سوق‌الجیشی آرارات» به ترکیه؛ بخش عظیمی از «اروندرود» و اداره کامل آن را به عراق؛ و «دشت وسیع نااُمید» به مساحت ۳ هزار کیلومتر به افغانستان بخشیده شد!!!
۸. حدود ۶٩ سال پیش در سال ١٣٣٣ شمسی (١٩۵۴ میلادی) در زمان محمد رضا شاه پهلوی، بندر استراتژیک «فیروزه» در شرق دریای خزر از ایران جدا و به شوروی واگذار گردید!!!
۹. و باز هم در زمان محمدرضا شاه در سال ١٣۵٠ شمسی (١٩٧١ میلادی) با فشار انگلیس، مجمع الجزایر بحرین به مساحت بیش از ٧٠٠ کیلومتر مربع با انبوهی از مخازن نفت و گاز از ایران جدا شد!!!
و با کمال تأسف باید این حقیقت تلخ را بدانیم که این مقدار تجزیه و جدایی بیش از ٣ میلیون و ۵٠٠ هزار کیلومتر مربع از خاک ایران به واسطه سستی و خیانت پادشاهان میهن‌فروش در کل تاریخ جهان بی‌سابقه است و ایران امروز با مساحت ١/۶۴٨/١٩۵ کیلومتر مربع کمتر از یک‌سوم مساحت ایران بزرگ دویست سال قبل را دارد!!!
لذا ملت سرافراز ایران، «هفته دفاع مقدس» را گرامی داشته و با سربلندی اعلام می‌کنند که در ٨ سال جنگ تحمیلی در برابر هجوم تمام دنیای استکبار ایستاده و با اهدای حدود ٢٠٠ هزار شهید اجازه ندادند حتی یک وجب از خاک میهن اسلامیشان به یغما برده شود! و امروز با شعار «ما مقتدریم!» که به‌واسطه جانفشانی و ایثار جوانان جان‌برکف، و رهبری حکیمانه امامین انقلاب و بهره‌گیری از اندیشه متعالی و توان نخبگان بسیجی این مرز و بوم به دست آمده به تمامی ابرقدرت‌های دنیا هشدار می‌دهند که دیگر هیچ‌کس جرأت نگاه چپ به سرزمین شیران را نخواهد داشت.
منبع : تابناک
دفاع مقدس مهم‌ترین منشور فکری پس از انقلاب برای ترسیم اهداف و آرمان‌های ایران اسلامی است. این مهم که جمهوری اسلامی چرا و از چه طریق توانست هشت سال در سخت‌ترین شرایط ممکن از بقا، امنیت و ماهیت خود در مقابل دشمنان پشت پرده و عاملان تطمیع شده منطقه‌ای دفاع کند، نقش بسزایی در مسیر آینده برای دولت‌ها و نسل‌های بعد دارد. در این نوشتار به درس‌های دفاع مقدس برای دولت‌ها - که خود به مثابه یک مکتب فکری سازنده است- می‌پردازیم:
۱- مردمی بودن و اتکا به مردم: جنگ با رژیم بعث در شرایطی بر ایران اسلامی تحمیل شد که هنوز انقلاب اسلامی تثبیت نشده و کشور در شرایط مناسب و باثباتی از لحاظ نظامی، اقتصادی، سیاسی و ... قرار نداشت اما امام خمینی(ره) در همان سال آغازین جنگ با اشاره به عامل کلیدی در پیروزی انقلاب اسلامی، یعنی مردم، تصویری امیدبخش پیش‌روی ملت ترسیم کردند. ایشان از همان ابتدا بر این مسئله تأکید کردند که با استفاده از ظرفیت مردمی و نیروی انقلابی که به فعلیت رسیده‌اند، می‌توان در مقابل متخاصم ایستادگی کرد و بر آن پیروز شد. تأکید و راهبری امام در بسیج کردن اقشار مختلف مردم از هر طبقه اجتماعی و فکری ظرفیتی را برای ایران اسلامی به ارمغان آورد که نقشه تصرف ۱۰ روزه ایران را توسط صدام نقش بر آب کرد. این «مردم‌باوری و اتکا به نیروی مردمی» می‌تواند به عنوان یک پتانسیل ارزشمند برای کشور، به دولت‌ها در مسیر اجرایی کردن برنامه‌ها و حراست از اهداف انقلاب اسلامی کمک شایان توجهی کند. چنانچه دولت‌ها به جای قشری‌گرایی و اپوزیسیون‌زدگی، به مردم به عنوان مهم‌ترین سرمایه‌های اجتماعی تکیه کنند و این ظرفیت را به نحو احسن در قدرت و مدیریت جامعه به کار گیرند و دخیل کنند، بدون شک گام مهمی به سمت پیشرفت، توسعه و عدالت به زیر چتر انقلاب خواهد بود.
۲- خودباوری و خودکفایی: ایران در حالی هشت سال جنگ تحمیلی را تاب آورده و استقامت ورزید که هیچ کشوری - به علت جو ارعابی که استکبار بر جامعه جهانی در مقابل کشور حاکم کرده بود - حاضر به فروش قطعات، ادوات نظامی یا تعمیر تسلیحات جنگی ایران نبود. در نتیجه ایران اسلامی با خودباوری تلاش کرد تا به دانش لازم در این حوزه دست یابد؛ دانشی که نه رهاورد آموزش غرب که ماحصل تلاش جوانان و متخصصان ایرانی در خلال سال‌های سخت جنگ بود. این «خودباوری» ایران را در این زمینه به سمت یک «خودکفایی» نسبی برده و قدرت درونی انقلاب اسلامی و تفکر انقلابی را به رخ جامعه جهانی کشید. در حقیقت ایران اسلامی با اتکا بر ظرفیت‌های داخلی خود، تهدید جنگ را به یک فرصت در مسیر خودکفایی تولید و تعمیر تسلیحاتی نظامی و دفاعی بدل کرد. این مسئله پیام مهمی برای دولت‌های آتی به یادگار گذاشت که چنانچه به ظرفیت‌های داخل کشور اعتماد و بر لزوم خودباوری و خودکفایی در تمامی زمینه‌ها تأکید کنند، حرکتی درون‌داد و رو به جلو خواهند داشت که ایران را به سکوی قدرت اول اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و ... در جهان اسلام و فراتر از آن خواهد رساند، در جهت عکس، ناباوری و بی‌اعتمادی به ظرفیت‌های داخلی، وابستگی و دست‌درازی به سوی ممالک غربی - به جای خودکفایی – بی‌شک از ایران یک قطر دوم خواهد ساخت که تنها مظاهر پیشرفت را خریداری کرده اما هیچ گونه بن‌مایه ترقی و توسعه و عدالت اسلامی در آن وجود ندارد و عملاً به جای پیشرفت، عقبگرد داشته است.
۳- عزت‌طلبی و اقتدار: عاملی که ایران را در هشت سال جنگ همه‌جانبه در مقابل کشورها و جریان‌های ضدانقلاب اسلامی، به رغم تمامی مشکلات و کمبودها سر پا نگه داشت و مانع از سقوط زودهنگام انقلاب اسلامی شد نرفتن به زیر بار زور و در مقابل، اقتدارخواهی و عزت‌طلبی بود. یکی از گزینه‌هایی که استکبار را در خلال جنگ پیش روی جمهوری اسلامی قرار داد «عدول از انقلاب اسلامی و همگرا شدن با خواسته‌های غرب در منطقه و بخشیدن امتیازاتی برای پایان جنگ» بود که از جمله آن سخنان هلموت کوهل صدراعظم آلمان را می‌توان یادآور شد که نخست اعلام بی‌طرفی کرده و سپس در یک چرخشی استراتژیک ادامه جنگ را ناشی از سیاست‌های نادرست و غیرمنطقی جمهوری اسلامی دانست و کمک‌های سیاسی و مالی فراوانی به حزب بعث کرد. لیک جمهوری اسلامی به زیر بار زورگویی و سیاست‌های فرمایشی و ناعادلانه حامیان بعث نرفت و از اقتدار و عزت خود در میدان نبرد با تمام قوا دفاع کرد. این پیام مهمی را به دولت‌ها رسانده و مسئولیت بسیار سنگینی را بر دوش آنان می‌گذارد. عزت و اقتدار ایران اسلامی امانتی از دوران هشت ساله دفاع مقدس است که برای حفظ آن جان‌ها و رشادت‌ها خرج شده است و هر دولتی با هر لول فکری مسئول پاسداری و حراست از آن و کمک به حفظ اقتدار و آبرو و عزت ایرانی است و چنانچه با اِعمال هر سیاستی عزت و اقتدار ایران را لکه‌دار کند، پشت به آرمان‌های اصیل انقلاب و دفاع مقدس کرده است.
۴- وحدت و انسجام: دفاع مقدس یکی از آشکارترین جلوه‌های وحدت ملی - فارغ از دین، مذهب، قومیت و نژاد - بود. این مسئله نشانگر این است که «منافع ملی» خط قرمز و فصل مشترک میان تمام طبقات فکری، قومی و سیاسی در ایران است که می‌تواند به عنوان یک سرمایه فکری ارزشمند و تعیین‌کننده و اتحادساز در تصمیمات کشوری مطرح باشد. وحدت و انسجام ملی در هشت سال دفاع مقدس و همچنین پیش و پس از آن، برگی از یک تجربه ممکن و موفق پیش روی دولت‌هاست. دولت‌ها می‌توانند از نقاط مشترک میان طبقات مختلف جامعه برای تزریق بیشتر روحیه اتفاق و تعاون و همکاری فراجناحی بهره ببرند. سیاست‌زدگی و قشری‌گرایی دو آفت بزرگی است که برخی دولت‌ها را پس از انقلاب اسلامی نیز گرفتار کرده است و از مسیر حقیقی آنها یعنی خدمت به آحاد ملت دور کرده است. ظرفیت‌هایی که از سال‌های دفاع مقدس به مثابه یک منشور و الگوریتم فکری برای نسل‌ها و دولت‌های بعد باقی مانده است، می‌تواند درمانی برای اینگونه مسائل و مشکلات در بدنه مدیریت اجرایی کشور باشد. امروزه از وظایف دولت‌ها اهتمام به مسائل تمام مردم و کاهش فاصله اجتماعی و حرکت به سمت یک اتفاق ملی است. تجربه دفاع مقدس می‌تواند بهترین راهنما و تضمین برای این هدف مهم باشد.
درس‌ها و تجربیات ملت ایران در هشت سال دفاع مقدس محصور به آن زمان تاریخی و دارای تاریخ انقضا نیست بلکه یک مکتب رفتاری با قابلیت بازتولید و استفاده در هر زمان و مکانی است. دولت دوازدهم یا هر دولت دیگری چنانچه این آموزه‌ها و تجربیات تاریخی را چراغ راه خود کنند می‌تواند یک روند رو به جلو، توسعه‌مدار، پیشرفت‌خواه، رفاه و عدالت‌گستر همراه با پایبندی و وفاداری به مردم و اهداف انقلاب اسلامی را محقق سازد و در صورت بی‌توجهی و عدول از آن روز به روز بیشتر از مردم و انقلاب فاصله خواهد گرفت.
منبع : mashreghnews.ir
