استقامت در راه هدف

وقتی که پیامبر گرامی صلى‌الله‌علیه‌وآله دعوتش را در مکه آشکار کرد گروهی از سران قریش نزد عموی پیامبر، آمدند و گفتند: ای ابوطالب! برادرزاده تو ما را سبک مغز می‌خواند، خدایان ما را ناسزا می‌گوید، عقاید جوانان ما را فاسد کرده و در میان ما اختلاف افکنده است. اگر کمبود مالی دارد ما آن قدر ثروت در اختیارش می‌گذاریم که ثروتمندترین مرد قریش گردد. ابوطالب پیشنهاد مشرکان را به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله رساند. رسول خدا فرمود: اگر آنها خورشید را در دست راست من و ماه را در دست چپ من بگذارند و بگویند دست از هدف خود بردار، هرگز نمی‌پذیرم. ولی به جای این همه وعده‌ها یک جمله مرا عمل کنند تا در پرتو آن به عرب حکومت کنند و غیر عرب نیز آئین آنها را بپذیرد، در آخرت فرمانروای بهشت باشند. ابوطالب پیام حضرت را به مشرکان ابلاغ نمود. گفتند: یک جمله سهل است ما حاضریم ده جمله بپذیریم، بگو آن جمله چیست؟ پیامبر توسط حضرت ابو طالب به آنها پیام داد آن جمله این است: تشهدون أن لا اله الا الله و انی رسول الله: گواهی دهید که معبودی جز خداوند یکتا نیست و من پیامبر خدا هستم. مشرکان از این پیام سخت به وحشت افتادند، گفتند: ما سیصد و شصت خدا را ترک کنیم و یک خدا بپذیریم، به راستی این سخن تعجب آور است. در این وقت این آیات نازل شد: «بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَٰذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ» آنها تعجّب کردند که پیامبری انذارگر از میان خودشان آمده؛ و کافران گفتند: «این چیز عجیبی است!» (ق، ٢)

منبع :بحار الأنوار: ج١٨، ص١٨٢