این مال، وزر و وبال نیست.

  اصل صله_رحم، دستگیری مادی و مالی است. یعنی انسان، با ایجاد گشایش کردن یا برداشتن مانع به فامیل خودش خیری برساند.

در روایتی از امام رضا (علیه‌السلام) آمده است؛ «غیر از زکات، سهمی در مال هر فرد هست که باید برای ارحامش قرار دهد.»[1]

یعنی بخشی از صله رحم، پول دادن است.

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در نهج البلاغه فرمودند: «اگر کسی قصد دارد مالی را ببخشد، اول از همه باید هوای فامیل و اطرافیانش را داشته باشد و خیرش به اینها برسد، سفره‌اش پهن باشد و مهمانی بدهد یا اسیری را آزاد کند و حقوقی که به گردنش هست را بدهد و مشکلاتی را از یک عده بردارد.

کسی که بخواهد هم دنیا و هم آخرت را داشته باشد، باید سعی کند که با مالش به دیگران خیر برساند. در غیر این صورت مال وزر و وبال آدم است!»[2]

[1] مجمع البیان، ج۶، ص ۴۴۴.

[2] نهج البلاغه خطبه ۱۴۲.