اگر گوینده یا شنونده‌ی غیبت باشیم از کسی که غیبتش شده باید حلالیت بگیریم؟
آیات عظام: امام، تبریزی، صافی، فاضل و سیستانی: لازم نیست.
آیات عظام: خامنه‌ای، مکارم، نوری، بهجت و وحید: اگر امکان دارد و مفسده ندارد باید حلالیت بگیرید وگرنه لازم نیست.
آیة الله وحید: بنا براحتیاط واجب.
آیت الله مکارم: گوینده باید حلالیت بگیرد ولی شنونده مستحب است حلالیت بگیرد. مفسده دارد مثل: ایجاد اختلاف، ناراحتی و تیرگی روابط، می‌شود یا نامحرم باشد. امکان ندارد مانند: آدرس غیبت شونده را ندارد یا وفات کرده.
برای حلالیت گرفتن همین که بگوید: اگر خوبی و بدی در حق شما کردیم حلال کن. کافی است و لازم نیست بگوید غیبت شما را کردیم.
منابع : امام، استفتائات ج2 ص620 س16 و21 و ج3 ص588 س58 و59؛ خامنه‌ای، رساله آموزشی ج2 درس 19؛ صافی، رساله م2826؛ تبریزی، رساله م2824؛ سیستانی، رساله ج2 غیبت؛ وحید، رساله م 2078؛ و مکارم، احکام ویژه م11 و انوار الفقاهه، کتاب تجارت ص292 و جامع المسائل واستفتائات: تبریزی ج1س1004 و 1006؛ فاضل، ج1 س982؛ نوری، ج2 س530؛ بهجت، ج4 س6475 و 6478؛ فهرست احکام
منبع : احکام کاربردی ایتا
