خوردن از منزل اقوام

آیا میتونیم  بدون اجازه از غذای اقوام و دوستامون توی خونشون بخوریم؟

 ببین پسرم، کلاً خوردن از غذای دیگران بدون اجازه حرامه، ولی برای خونه این افراد استثنا داریم:

1️⃣ پدر و مادر 2️⃣ فرزندان 3️⃣ برادر و خواهر 4️⃣ عمو و عمه 5️⃣ دایی و خاله 6️⃣ رفیق و دوست 7️⃣ خونه شوهر 8️⃣ وکیلی که طرف امور خونه‌اش رو بهش سپرده

البته این استثناء

فقط برای خوردنه (نه بردن!) و فقط توی خونه طرف نه جایی دیگه.

 تازه برای همین افراد هم اگه بدونی و مطمئن باشی راضی نیست، نمی‌تونی استفاده کنی.

فقط هم از غذاها و میوه‌ها و نوشیدنی‌های متعارف می تونی استفاده کنی، نه از غذاهای گرون قیمت که برای مهمان‌های خاص نگه داری میشه!

این حکم هم فقط برای منزله! نمی‌تونی از مغازه، باغ یا ماشین این افراد چیزی برداری، مگه اینکه یقین داشته باشی راضی هستن.

 سیستانی رساله جامع م۱۴۱۴؛ رهبری سوال ۲۷۲۵۵؛ زنجانی م۲۲۹؛ مکارم تفسیر نمونه آیه ۶۱ سوره نور

منبع :احکام به زبان ساده 

چند نکته درباره ازدواج و مهریه ازدواج:

1. یکی از علل فساد و فحشاء در جامعه تاخیر افتادن سن ازدواج است و برای سالم ماندن فضای جامعه و خانواده باید همه مومنین تلاش کنند که امر ازدواج در جامعه تسهیل شود و یکی از مواردی که ازدواج را تسهیل و آسان می کند، سهل گرفتن در تشریفات ازدواج از قبیل مراسم و مهریه و جهیزیه است. امروزه متأسفانه در اثر رقابت ها و حسادت های بیجا مهریه های سنگین و تعهدهای سنگین برای طرفین خصوصا مرد گذاشته می شود که سبب تأخیر ازدواج جوانان شده ولی تجربه نشان داده است که هیچیک از این امور ضامن خوشبختی طرفین نیست.
2. مهریه به هر مقداری که باشد دینی به عهده مرد است و اگر توانایی مالی داشته باشد و خانم مهریه اش را مطالبه کند، مرد باید مهریه را پرداخت کند و اینکه اگر خانمی مهریه اش را مطالبه کند و مرد اموالش را برای فرار از پرداخت مهریه به نام دیگران کند، باز هم گنهکار و معصیت کار است. (تحریر الوسیله، کتاب دین م 10 ؛ منهاج الصالحین ج2 م 994)
3. اگر مهریه به عنوان دینی بر عهده شوهر باشد مثلا صد سکه طلا به عهده شوهر باشد و خانم در طول زندگانی مهریه را به شوهر ببخشد مثلا خانم به مرد بگوید مهریه ای که به عهده ات دارم به تو بخشیدم، نمی تواند دوباره از شوهر مطالبه کند یا اگر بین زن و شوهر ناراحتی رخ بدهد، از شوهر مطالبه کند. (استفتائات حضرت امام، ج2 ص 288 ؛ منهاج الصالحین ج3 م 318)
4. اگر مردی فوت کند و مهریه خانمش را پرداخت نکرده باشد چنانچه نسبت به پرداخت مهریه وصیت کرده باشد یا وصیت نکرده باشد، باید از اموال میت مهریه پرداخت شود و سپس طبق ضوابط شرعی ارثیه بین ورثه تقسیم شود. (رساله مراجع م 2719)

منبع : احکام حرم رضوی

چند نکته در مورد ارث

یکی از مسائل مهم مالی مساله ارث است که در این این زمینه به چند نکته اشاره می شود:
1-هنگامی که انسان فوت می کند قبل از اینکه ارثیه میان ورثه تقسیم شود، چنانچه میت دارای بدهکاری باشد واجب است ورثه ابتدا بدهی های میت را از اموالی که میت بجا گذاشته، پرداخت کنند؛ هر چند میت به پرداخت بدهکاری هایش وصیت نکرده‌باشد‌، لذا به نظر مشهور مراجع از جمله امام خامنه ای حفظه الله اگر فرزندان بدانند که میت خمس یا زکات بدهکار است‌باید‌خمس و زکات اموالش را پرداخت نمایند هر‌چند وصیت نکرده‌باشد

2-اموالی‌که از میت بعد از کسر بدهکاری و عمل به وصیت‌نامه شرعی میت، باقی‌می‌ماند متعلق به همه‌ورثه می‌باشد که پسران دو برابر دختران سهم می برند و تا‌زمانی‌که اموال تقسیم نشده است هیچ یک از‌ورثه بدون‌اجازه یا رضایت دیگر ورثه ‏حق تصرف در آن اموال را ندارند. و چنانچه یکی از ورثه در این اموال بدون اجازه و رضایت تصرف و استفاده کند، ‏علاوه بر‌ارتکاب گناه ،مدیون به ورثه نیزمی باشد.

3. در مواردی که افراد در زنده بودنشان، اموال را به فرزندان می بخشند و تحویل می دهند یا در قالب قرارداد شرعی دیگری به فرزندان منتقل می کنند، شرعا ارث محسوب نمی شود و احکام آن را نیز ندارد.

منبع : احکام حرم رضوی

قوام دین

عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ قَالَ أَمِیرُ اَلْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ : قِوَامُ اَلدِّینِ بِأَرْبَعَةٍ بِعَالِمٍ نَاطِقٍ مُسْتَعْمِلٍ لَهُ وَ بِغَنِیٍّ لاَ یَبْخَلُ بِفَضْلِهِ عَلَى أَهْلِ دِینِ اَللَّهِ وَ بِفَقِیرٍ لاَ یَبِیعُ آخِرَتَهُ بِدُنْیَاهُ وَ بِجَاهِلٍ لاَ یَتَکَبَّرُ عَنْ طَلَبِ اَلْعِلْمِ فَإِذَا کَتَمَ اَلْعَالِمُ عِلْمَهُ وَ بَخِلَ اَلْغَنِیُّ بِمَالِهِ وَ بَاعَ اَلْفَقِیرُ آخِرَتَهُ بِدُنْیَاهُ وَ اِسْتَکْبَرَ اَلْجَاهِلُ عَنْ طَلَبِ اَلْعِلْمِ رَجَعَتِ اَلدُّنْیَا إِلَى وَرَائِهَا اَلْقَهْقَرَى فَلاَ تَغُرَّنَّکُمْ کَثْرَةُ اَلْمَسَاجِدِ وَ أَجْسَادُ قَوْمٍ مُخْتَلِفَةٍ قِیلَ یَا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ کَیْفَ اَلْعَیْشُ فِی ذَلِکَ اَلزَّمَانِ فَقَالَ خَالِطُوهُمْ بِالْبَرَّانِیَّةِ یَعْنِی فِی اَلظَّاهِرِ وَ خَالِفُوهُمْ فِی اَلْبَاطِنِ لِلْمَرْءِ مَا اِکْتَسَبَ وَ هُوَ مَعَ مَنْ أَحَبَّ وَ اِنْتَظِرُوا مَعَ ذَلِکَ اَلْفَرَجَ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. (خصال شیخ صدوق، باب الاربعة، حدیث5)

قوام و پابرجایی دین به این چهار طایفه بستگی دارد (معنای روایت این نیست که حتماً تمام این چهار وصف باید در جامعه وجود داشته باشند و گر نه دین الهی ناقض خواهد بود، بلکه مقصود این است که اگر این چهار دسته که طبعاً در اجتماع وجود دارند و وظیفۀ خود که در این روایت ذکر شده عمل کنند دین قوام پیدا خواهد کرد؛
1- عالمی که علم خود را ابراز کند و ساکت نباشد و خود نیز به علم خویش عمل نماید.
2- ثروتمندی که بخل نورزیده و از مال خود به نیازمدان متدیّن انفاق کند.
3- فقیری که دین خود را به دنیا نفروشد.
4- جاهل و نادانی که از یادگرفتن دانش، تکبّر نورزیده و دنبال تحصیل علم باشد.
بنابراین، اگر عالم دانش خویش را کتمان کند و ثروتمند انفاق ننموده و فقیر دین خود را به دنیا فروخته و نادان در صدد فراگیری دانش نباشد، جامعه دچار رکود و عقب‌گرد شده و معارف دین در آن اجتماع مهجور می‌شود. پس کثرت مساجد و زیادی ترددکنندگان در آن، شما را نفریبد بلکه باید چهار گروه فوق به تکلیف خود عامل باشند تا دین قائم باشد.

منبع: احکام حرم رضوی 

به مناسبت ولادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام ( سال ۲۳۲ ه. ق)

 میانه‌روی و پرهیز از اسراف  امام حسن عسکری علیه السلام می‌فرمایند: «عَلَیْکَ بِالإقْتِصادِ وَ إیّاکَ وَ الإسْرافَ»؛  بر تو باد به میانه‌روى و اعتدال و پرهیز از ولخرجى و اسراف.  منبع: احقاق الحق، ج ۱۲، ص ۴۶۷

نکته:

اقتصاد، حدّ اعتدال میانه اسراف و بخل است. اسراف، ملت‌ها را از بین می‌برد. اسراف مشکلات و عذاب‌های زیادی را بر سر جامعه می‌آورد. با اسراف کم کم می‌بینیم که باران هم دیگر نمی‌بارد. کم کم درهای رحمت بسته می‌شود.

داستانک:  حسن بصری در کنار رودخانه وضو می‌گرفت. باقیمانده آب را کنار رودخانه، روی زمین ریخت.

حضرت علی علیه السلام فرمودند: چرا آب را روی زمین ریختی؟ باید آب را روی آب رودخانه می‌ریختی.  اسراف برای همه خطرناک است، خصوصا برای کسانی که از اموال بیت‌المال استفاده می‌کنند.  به عنوان مثال:  شخصی برای گرم ماندن اتاق محل کار خود، بخاری را در طول شب نیز روشن می‌گذارد!  و یا اینکه برق اتاق‌ها را بی‌جهت روشن می‌گذارند. و یا اینکه وقتی به سفر کاری می‌روند، هتل پنج ستاره و غذاهای گران قیمت استفاده می‌کنند!  مگر منزل خودشان هتل پنج ستاره است که وقتی به سفر می‌روند، هتل پنج ستاره می‌گیرند!!  این موارد از کوچک و بزرگ، همه از مصادیق اسراف است.

منبع :منبرک

پاداش قرض و صدقه

 پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در روایتی می‌فرمایند: "اَلصَّدَقَةُ بِعَشَرَةٍ وَ اَلْقَرْضُ بِثَمَانِىَ عَشَرَةَ وَ صِلَةُ اَلْإِخْوَانِ بِعِشْرِینَ وَ صِلَةُ اَلرَّحِمِ بِأَرْبَعٍ وَ عِشْرِینَ" صدقه از جانب خداوند به ۱۰ برابر حساب می‌شود. امّا اگر به کسی قرض دهید، خداوند ۱۸ برابر حساب می‌کند و پاداش می‌دهد. اگر به دوستان خود کمک کنید، ۲۰ برابر و اگر پول و کمکی را به خویشاوند دهید، ۲۴ برابر محاسبه می‌شود که از همه بالاتر است.
دو نکته کوتاه پیرامون این روایت:
1. ثواب قرض دادن در این روایت بیشتر از صدقه بیان شده است زیرا وقتی کسی صدقه می‌گیرد، خیالش راحت است که پولی به دست آورده ولی منتظر است تا پول بعدی به دستش برسد. امّا وقتی قرض می‌گیرد، چون باید قرض را ادا کند، تلاش می‌کند. و برتری ثواب قرض به خاطر تشویق به کار و کوشش است.
2. بالاتر بودن ثواب کمک به خویشان و نزدیکان به این دلیل است که اسلام به ارتباط با خویشان اهمیت می‌دهد و می‌خواهد این ارتباط از دل‌ها و عاطفه‌ها واقع شود و ایمان پشتوانه این امر باشد. به همین دلیل در روایت آمده است: نگاه محبت‌آمیز فرزند به والدین یا بالعکس، مستحق ثواب می‌شود، برخلاف جوامع غربی که پیوند خانوادگی از هم پاشیده است. (النوادر، صفحه ۹۵)

منبع: احکام حرم رضوی 
 

ربا در اسلام

حضرت رضا علیه السلام در روایتی می فرمایند: أنَّ الرِّبا حَرامٌ سُحتٌ مِن الکبائرِ ، و ممّا قد وَعَدَ اللّه ُ علَیهِ النارَ. ربا ، حرام و از گناهان کبیره است و خداوند بر آن وعده آتش داده است. (الفقه المنسوب للإمام الرِّضا : 256)

یکی از گناهان کبیره ربا دادن و ربا گرفتن است، در این باره به دو نکته اشاره کنم:
1. هر سودی شرعا ربا شمرده نمی شود و بستگی به نوع قرارداد دارد مثلا اگر انسان در قالب مشارکت یا مضاربه شرعی، سودی بدست آورد حلال است اما اگر انسان مالی را قرض بدهد و در ضمن قرض شرط سود کند حرام و ربا محسوب می شود. لذا شرط سود در ضمن قرض یکی از مصادیق ربا هست. برای اینکه معاملات و درآمدها آلوده به ربا نشود حتما باید احکام ربا و کسب فراگرفته شود.

2. قرض دادن مستاجر به شرط استفاده رایگان که همان رهن کامل است یا قرض دادن به شرط انسداد حساب یا قرض دادن به شرط اینکه طرف مقابل هم در آینده به شما قرض بدهد، ربا محسوب می شود.

منبع : احکام حرم رضوی

عدم رعایت حجاب شرعی

یکی از گناهان بزرگ عدم رعایت حجاب شرعی است و زن مسلمان باید در برابر نامحرم سه نوع وظیفه را رعایت کند:
الف:حجاب در لباس یعنی یک زن مسلمان باید همه بدن خود را بجز گردی صورت و دستها تا مچ را از نامحرم بپوشاند. که قرآن در سوره احزاب آیه 59 و سوره نور آیه 31به آن اشاره می کند.
ب:عفت در گفتار یعنی زن صداى خود را طوری رقیق و نازک نکند که معمولاً برای شنونده تحریک کننده است بلکه معمولی و متعارف صحبت کند که قرآن در سوره احزاب آیه 32 به آن اشاره می کند.
د: عفت وحیا در رفتار یعنی رفتار زن مسلمان نباید سبب جلب توجه نامحرم و نگاه از روی لذت به او بشود. لذا آرایش و زینتهای خود را باید از نامحرم بپوشاند که قرآن سوره احزاب آیه 33 به آن اشاره می کند.
نکته مهم: از آثار مهم حجاب سبب آرامش روانی و استحکام خانواده و استواری اجتماع می شود.

منبع : احکام حرم رضوی 

لباس نجس ، دارای احکامی است :

۱- لباسی که نمی دانیم نجس شده یا نه بنا می گذاریم که پاک است و لازم نیست آن را آب بکشیم. ( زیرا اصل بر طهارت است مگر خلاف آن ثابت شود.) ۲- لباسی که قبلا نجس شده و نمی دانیم آن را آب کشیده ایم یا نه ، باید آن را آب بکشیم. (زیرا در این گونه موارد بنا می گذاریم بر حالت سابق.) ۳- اگر یکی از دو لباس نجس شده ولی نمی دانیم کدام یک نجس است، با هیچ کدام نمی شود نماز خواند و باید هر دو را آب بکشیم. (به علت وجود علم اجمالی.) ۴- اگر به یکی از دو لباسی که نمی دانیم کدام یک نجس است ، دست خیس بزنیم بنا می گذاریم که دست پاک است زیرا یقین نداریم دستمان به لباس نجس خورده ولی باید هردو لباس را آب کشید. (زیرا ملاقی با احد اطراف علم اجمالی ، محکوم به طهارت است.)

 منبع : احکام کاربردی

به مناسبت هفته دفاع مقدس

 سازمان ملل و عملکرد دوگانه  مقایسه عملکرد سازمان ملل در مواجهه با دو تجاوز نظامی در دنیا

در فاصله جنگ هشت‌ساله ایران و عراق، شورای امنیت مجموعا ۱۱ قطع‌نامه صادر کرد که در ۳ قطع‌نامه به مسائل شیمیایی و در ۸ قطع‌نامه به جنگ پرداخته است. اما در فاصله یک‌ساله جنگ عراق و کویت، ۴۰ قطع‌نامه توسط شورای امنیت صادر شد. بر این مبنا اگر به کشوری تعرض شود و نقض صلح انجام شود، شورای امنیت باید فعالیت‌هایی انجام دهد و حتی مختار به فعالیت نظامی است و در این مورد ورود کرد.

اقدام فوری سازمان ملل درباره حمله به کویت، در اعلام متجاوز بودن عراق و همچنین اعلام ضرب الاجل برای خروج نظامیان عراقی، در مقابل تعلل آن سازمان در قبال ایران، امری است که به وضوح دشمنی و خصومت برخی از اعضا و اقدام ناعادلانه این سازمان را ثابت می‌کند.

سازمان ملل نه تنها در دوره جنگ تحمیلی، عراق را مجبور و محکوم به خروج از ایران نکرد، بلکه حتی آن را به عنوان متجاوز نیز معرفی ننمود. تنها تلاش آن سازمان در طی ۸ سال جنایات رژیم بعثی، محدود به اعلام آتش‌بس بود که نه تنها سودی برای ایران نداشت بلکه به ضرر تمامیت ارضی ایران اسلامی نیز تمام می‌شد.

با وجود تلاش‌های بسیاری نیز که مسئولان وقت در اقناع اعضای سازمان ملل در اصلاح قطعنامه‌ها داشتند، نهایتا در قطع نامه ۵۹۸ نیز عراق به عنوان متجاوز اعلام نشد و تعیین آن به آینده موکول گردید. پس از گذشت حدود ۳ سال از جنگ تحمیلی، و طی فرآیندی، دبیرکل سازمان ملل در گزارشی به شورای امنیت، عراق را به عنوان متجاوز اعلام نمود ولی شورای امنیت آن را نیز تایید ننمود.

به هر حال شورای امنیت سازمان ملل می‌بایستی گزارش دبیرکل را تصویب کرده و به صورت رسمی عراق را به عنوان متجاوز اعلام می‌کرد که چنین اقدامی صورت نگرفت. در مجموع می‌توان گفت که اظهار نظر و گزارش دبیرکل سازمان ملل به صورت رسمی تجاوز نظامی عراق به ایران را در اسناد رسمی و در افکار عمومی ثبت کرد، ولی باعث نشد که ایران بتواند خسارات خود را از عراق مطالبه و دریافت نماید.

اگر به رفتاری که شورای امنیت سازمان ملل با تجاوز عراق به کویت با حمله ارتش عراق به سرزمین ایران انجام داد توجه کنیم درمی‌یابیم که از همان روز اول اشغال کویت، شورای امنیت سازمان ملل عراق را متجاوز اعلام کرد و لشکرکشی عراق به کویت را محکوم کرد و خسارات مستقیم و غیر مستقیم کویت از این تجاوز را برآورد کرد و تا دلار آخر آن را از عراق دریافت نمود.

منبع : منبرک