توریه عبارت است از آنکه انسان در مقام پنهان کردن واقع از شنونده یا مخاطب، کلامی بگوید که مراد وی از آن، معنایی غیر از مفهوم ظاهری آن کلام باشد . مانند آنکه بگوید: فلانی نزد من امانتی نگذاشته است و مرادش در سال قبل باشد؛ یا بگوید: فلان کار را نکردم و منظورش در غیر مکان یا زمانی که آن را انجام داده است باشد.
اگر انسان در حال ناچاری می‌تواند دروغ نگوید، نباید دروغ بگوید بلکه باید توریه کند، یعنی چیز دیگری غیر از آنچه شنونده متوجه می‌شود، قصد کند.
توریه باید در ضرورت‌ها باشد، نه بدون حد و مرز و بدون ضرورت، که موجب از بین رفتن اطمینان و وثاقت می‌شود .
منبع: کتاب "احکام دو دقیقه‌ای ویژه احکام اجتماعی، صفحه ۱۳۷"
