لذت حضور

  در آیات قرآن داریم که مؤمنین و متقین در بهشت، در اوج نعمت و خوش‌گذرانی، دائما خود را در محضر خداوند می‌بینند؛ «فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ» (سوره قمر، آیه۵۵) در آن حال، نه تنها مؤمنین بلکه همسران‌شان نیز مست حضور الهی‌اند و این حضور، هیچ‌گاه آنان را از یاد خدا غافل نمی‌کند.  در بهشت حسادت، اعتراض یا ناراحتی در بهشت بی‌معناست. چرا؟ چون آنجا همه خدا را می‌یابند؛ «وَآخِرُ دَعْوَاهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ» (سوره یونس، آیه۱۰).

در بهشت، هر گفت‌وگو و رابطه‌ای با «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ» به پایان می‌رسد! حضرت امام در تفسیر سوره حمد می‌فرمایند: «هرکس هرچیز را ستایش کرد چه بخواهد چه نخواهد خدا را ستایش کرده است، زیرا همه زیبایی ها برای خداست‌.» در بهشت هم، همه آگاهانه در حمد الهی‌اند و می‌دانند هر زیبایی نتیجه لطف خداست و اعمال صالح آنان. از همین رو، در بهشت تزاحم و اختلاف نیست، سخن بیهوده وجود ندارد و در آنجا همه چیز در سلم است؛ «لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا، إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا» (سوره واقعه، آیات ۲۵ و ۲۶).

منبع: منبرک فاطمی